نجات زمین با انجماد اقیانوس منجمد شمالی - فروشگاه های میهن

ذوب شدن یخ های قطب شمال از نقطه اوج برگشت ناپذیر می گذرد

بر اساس هشدار های دانشمندی برجسته، برای جلوگیری از غرق شدن کلان شهر های عظیم دنیا تا 30 سال آینده، باید کوشش برای انجماد دوباره اقیانوس منجمد شمالی را هر چه زودتر شروع کنیم.

پس از سخنرانی مارک کارنی، رئیس سابق بانک انگلیس، سر دیوید کینگ تصویر واضحی از آنچه احتمال می رود رخ دهد، ارائه داد. سخنرانی رادویی کارنی در برنامه ریت لکچر شبکه بی بی سی (BBC Reith Lecture) در خصوص آب و هوا و مسائل مالی به اندازه کافی جالب بود، اما سوال سر دیوید توجهم را بیشتر هم جلب کرد.

سر دیوید مشاور علمی ارشد دولت های تونی بلر و گوردون براون بوده است و اکنون رئیس گروه مشاوران علمی ایندیپندنت است که اقدامات دولتی لازم در زمان پاندمی را به اطلاع عموم مردم می رساند.

او به ذوب شدن یخ های قطب شمال که دارد از نقطه اوج برگشت ناپذیر می گذرد و سال هاست که دانشمندان درباره آن هشدار داده اند (هرچند رسیدن به این نقطه اوج هنوز مورد بحث بسیاری از افراد جامعه علمی است)، اشاره نمود و پرسید که چه باید کرد.

پس از سخنرانی، با سر دیوید صحبت کردم و او شرح داد که نقطه اوج تغییرات اقلیمی زمانی رخ می دهد که سطح کربن در جو از نقطه ای فرارتر می رود و فرآیند های ترمودینامیکی خود زمین را به کار می اندازد. آن امر، باعث گرمایش بیشتر می گردد. در چنان مقطعی، حتی اگر فوراً هم تمام انتشارات کربن را متوقف کنیم، گرمایش زمین همچنان ادامه خواهد داشت. به گفته او، ذوب پهنه یخی قطب شمال یکی از آن نقاط اوج است.

سطوح رو به افزایش کربن به افزایش دمای قطب شمال تا 4 درجه سانتیگراد، و نتیجتاً کاهش 75 درصدی حجم یخ های تابستانی قطب شمال منجر شده است. این نیز، به نوبه خود، به قرارگیری آب های سرد اقیانوس منجمد شمالی در معرض گرمای خورشید و جذب آن منتهی شده است. اگر این آب ها با تخته یخ های سفید پوشیده بودند، نور خورشید را منعکس می کردند و دمای زمین پایین تر می ماند.

اما آب های گرمتر قطب شمال به ذوب شدن پهنه یخی گرینلند با سرعتی هفت برابر بیشتر از دهه 1990 دامن می زنند؛ امری که احتمال بالا رفتن سطح دنیای دریا را از آنچه پیشبینی می شد، بیشتر می نماید.

سر دیوید گفت که او به عنوان مشاور دولت بریتانیا، به آن ها هشدار داده بود که برای ایمنی در سطح دنیای نباید بگذاریم دمای زمین بیش از 1.5 درجه سانتیگراد بالا رود. اما سپس با اذعان به اشتباه خود مرا شگفت زده کرد و گفت که به عقیده او، گذشتن از نقطه اوج اجرا شده است.

او گفت که افزایش 1.1 درجه سانتیگرادی کنونی بسیار خطرناک است و اظهارات جیمز هانسن، استاد هواشناسی ایالات متحده، را با صراحت تأیید کرد. او در سال 1988 به کنگره ایالات متحده هشدار داده بود که نباید از 350 ذره در میلیون عبور کنیم. سر دیوید گفت که ما اکنون از 415 ذره در میلیون گذشته ایم و با سرعت داریم به 500 ذره در میلیون نزدیک می شویم.

حال دولت ها باید با این بحران چه کار نمایند؟ چگونه می توانیم بمبئی، جاکارتا، لندن، کلکته و دیگر شهر های آسیب پذیر را نجات دهیم؟ به گفته سر دیوید، دولت ها سه کار باید انجام دهند که نخستینِ آن ها توقف انتشار کربن در اسرع وقت، و سپس حذف 40 تا 50 میلیون تن دی اکسید کربن از جو در سال و رساندن آن به 350 ذره در میلیون پیشنهادی هانسن است.

اما برای این کار باید بسیاری از باتلاق ها و جنگل های کره زمین دوباره احیا شوند تا با یاری زیست بوم های طبیعی، میلیون ها تن کربن جذب گردد. این کار اگر به درستی انجام گردد، می تواند جلو نابودی حیات وحش را بگیرد.

سر دیوید همچنین گفت که مرکز بازسازی تغییرات اقلیمی برای شناسایی رویکرد های مهندسی در جهت حذف کربن در جو زمین، دارد با دانشمندان سراسر دنیا همکاری می نماید. اما حتی این هم ممکن است برای نجات کلان شهرهامان از غرق شدن زیر امواج کافی نباشد.

راه سوم چیست؟ اکنون باید اقیانوس منجمد شمالی را به معنای واقعی کلمه دوباره منجمد کنیم، وگرنه گرمایش دریا های آزاد آن به ذوب شدن پهنه یخی گرینلند سرعت خواهد بخشید. میزان آب ذخیره شده در آن همین الان هم می تواند سطح اقیانوس های دنیا را تا هفت متر بالا ببرد. باید بگویم که من به این پنداره عجیب خندیدم، اما او با اشاره به مطالعات اجرا شده جهت دستیابی به این هدف، تنبیهم کرد.

بر اساس تحقیقات دانشگاه ادینبورگ، اگر به ابر های بالای قطب شمال در فصل تابستان آب دریا اضافه گردد، نمک موجود در آن باعث سفیدتر شدن ابر ها می گردد. بدین ترتیب، گرمای خورشید منعکس می گردد و آب های اقیانوس زیرشان دوباره منجمد می شوند. اما چگونه می توان دولت ها را به انجام چنین اقدام جمعی وادار کرد؟

سر دیوید پذیرفت که کنفرانس تغییرات اقلیمی سازمان ملل متحد نتوانست به موقع عمل کند، زیرا کشور های فراوری نماینده نفت از حق وتو و تضعیف نتایج رأی گیری برخوردارند و با هم سازش های خطرناکی می نمایند.

راه چاره پیشنهادی او ایجاد طرحی نوآورانه بود که در کنفرانس تغییرات اقلیمی سال 2015 در پاریس به تصویب رسید. طبق آن طرح، قرار شد 30 کشور مایل به انجام اقدامات بنیادی تر، صندوقی به ارزش 30 بیلیون دلار برای نوآوری در زمینه های تغییرات اقلیمی ایجاد نمایند.

تا کنون 23 میلیارد دلار آن تأمین شده است و امیدواریم 7 بیلیون دلار باقی مانده هم از سوی دولت بایدن تأمین گردد. سر دیوید از گسترش طرح نوآورانه در کنفرانس تغییرات اقلیمی برای دربرگیری توافقات سیاسی در خصوص چگونگی کاهش انتشارات کربن، استقبال کرد.

او هوادار افزایش تدریجی مالیات دنیای کربن به 150 دلار بود، اما با اشاره من به مسائل سیاسی چنین مالیات بالایی در کشور های فقیرتر و سرعت پایین آن با توجه به شرایط اضطراری، بحثمان به نحوه انحراف 5 تریلیون دلاری که برای پروژه های جدید سوخت های فسیلی در دهه آینده به انرژی های تجدید پذیر درنظر گرفته شده است، کشیده شد. برای اجرایی شدن آن امر، بانک های مرکزی باید فوراً به سرمایه گذاری های جدید در سوخت های فسیلی انتها دهند.

سر دیوید نیز موافق بود که در دنیایی که از بعضی از نقاط اوج وحشتناک گذشته است، اختصاص آن 5 تریلیون دلار سرمایه سوخت های فسیلی به انرژی های تجدیدپذیر و بهره وری از انرژی و راه های حذف کربن، می تواند امیدبخش باشد.

منبع: ایندیپندنت