کشف راز مرگِ یک نوزادِ مومیایی مرموز در اتریش
به گزارش فروشگاه های میهن، کالبد شکافی مجازی جسد که با یاری سی تی اسکن صورت گرفته است آثاری از ناهنجاری را در دنده های این کودک نشان می دهد.
خبرنگاران | سردابِ یکی از قدیمی ترین خانواده های اشرافیِ اتریش قرن هاست که راز غم انگیزی را در خود جای داده است. پسری که احتمالاً بیشتر از یکی دوسال ندارد و نه از گرسنگی و نه از جراحت مرده است. بلکه به یک دلیلِ ساده و آن هم احتیاج به دریافتِ نور خورشید جان باخته است. این کودک پسر مومیایی شده در سرداب خانوادگیِ کُنت استارهمبرگ، به نظر می رسد که بین قرن های 16 و 17 میلادی در آنجا به خاک سپرده شده باشد.
به گزارش خبرنگاران ، بدن کوچک او کاملاً پژمرده و خشک شده، اما هنوز با جزئیات معین است و در پارچه ای نفیس از ابریشم پیچیده شده است. او در خانواده ای مرفه متولد شده، اما عمر کوتاهش نشان می دهد که زندگی سالمی نداشته است.
کالبد شکافی مجازی جسد که با یاری سی تی اسکن صورت گرفته است آثاری از ناهنجاری را در دنده های این کودک نشان می دهد که شبیه نشانه های سوءتغذیه، به خصوص کمبودِ ویتامین دی است. این بیماری با عنوان راشیتیسم باعث خم شدنِ استخوان های ران می گردد که در استخوان های پای این کودک معین نبود.
محققان با باز نگه داشتنِ فکرِ خود بروی احتمالات مختلف، یک احتمال دیگر را برای مرگ کودک تشخیص دادند: کمبود ویتامین سی که منجر به بیماریِ اسکوربوت می گردد. ناهنجاری های دنده ها دقیقاً شبیه این دو شرایط نبودند، اما شباهت شان به میزان ای بود که محققان بخواهند تحقیقات بیش تری انجام دهند.
آزمایشِ بافت چربی این نوزاد 10 تا 18 ماهه نشان داد که او لااقل درمقایسه با هم سن وسال های زمانِ خودش اضافه وزن داشته است. درنتیجه، محققان تردید داشتند که این نوزاد در عمر کوتاهش خوب غذا نخورده باشد که کمبود ویتامین سی را نامحتمل تر می کرد. اما ویتامین دی مستقیم به وسیله مصرف غذا جذب نمی گردد بلکه به وسیله واکنش های شیمیایی که به اشعه فرابنفش خورشید بستگی دارد، در پوست فراوری می گردد که نشان می دهد این کودک از سوءتغذیه شدید که ناشی از کمبود غذا بوده جانش را از دست نداده بلکه سوءتغذیه او مربوط به کمبودِ نور خورشید بوده است.
این ماده شیمیایی برای ساخت استخوان ها در دوران کودکی حیاتی است که می تواند دلیلِ ناهنجاری های استخوانی را در این کودک نشان دهد. نور خورشید هم چنین جذب بهتر کلسیم و فسفر را در طولِ زندگی بهبود می بخشد. آندرآ نرلیخ، آسیب شناس از دانشگاه مونیخ، می گوید: ترکیبِ چاقی با کمبود شدید ویتامین نشان می دهد که شرایطِ تغذیه ای خوب بوده، اما کودک در معرض نور خورشید نبوده است.
راشیتیسم لزوماً مرگبار نیست، اما محققان با نگاهی به ریه های کودک متوجه عفونتِ ذات الریه شدید در ریه های او شدند که در بچه هایی که از کمبود ویتامین دی رنج می برند رایج است. بعد از قرن نوزدهم و همه گیریِ راشیتیسم بود که دانشمندان متوجه اهمیت نور خورشید برای ساختِ استخوان ها شدند که البته برای یاری به نوزادِ خانواده استارهمبرگ دیر بود.
نوزادِ مومیاییِ اتریشی فقط یک نوزاد در یک برهه زمانی خاص در یک خانواده خاص و در بخشی از اروپاست، اما با توجه به اینکه تعداد کمی از قبر های بچه ها تااین میزان سالم به جای مانده است، این کشف، کشفی جالب است که دانش محققان را درباره شرایطِ زیستِ نوزادان در قرونِ 16 و 17 میلادی افزایش می دهد.
در این دوران، اشراف زادگان اغلب از نور خورشید پرهیز می کردند تا پوست شان سفید گچی باقی بماند، زیرا این رنگ پوست در اغلب اروپا نشانه ای از خانواده های بلندپایه و ثروتمند بود. فقط دهقانان و کارگران بودند که پوست های آفتاب سوخته داشتند. در ایتالیا نیز، اسکلت بچه ها خانواده های اشراف زاده که در قرونِ 16 و 17 در فلورانس دفن شده اند، نشانه هایی از راشیتیسم شاملِ انحنای اعضای بدن دارند.
محققانی که در همین زمینه در سال 2013 مقاله ای نوشته اند استدلال نموده اند که به تأخیر انداختنِ تغذیه کودک با مقادیرِ کافی از غذای سفت که می تواند اندکی کمبودِ ویتامین دی را در بدن جبران کند، خطر راشیتیسم را در نوزادان افزایش داده بوده است. معین نیست که آیا نوزادِ اتریشی که در سرداب پیدا شده است از شیر گرفته شده بوده یا غذای سرشار از چربی و غنی از ویتامین دی می خورده است. آنچه می دانیم این است که به او خوب غذا داده اند و از او خوب مراقبت می شده است. درواقع، مقادیرِ بالای چربی در بدنِ او باعث شده که بقایای جسدش تا امروز خوب باقی بماند.
شواهدی که اخیراً گردآوری شده است نیز نشان می دهند که کمبود ویتامین دی به چاقی دورانِ کودکی مرتبط است که باعث شده پرسش هایی نظیر اینکه رژیم غذاییِ برتر او چه نقشی در بیماری اش داشته است، مطرح گردد. باتوجه به اینکه کودک با کتِ تدفینی از جنس ابریشم دفن شده و تنها نوزادی است که در این سردابِ خانوادگی پیدا شده، محققان حدس می زنند که او نوزاد اول این خانواده بوده و با توجه به شجره خانوادگی احتمالاً گانداکر، گرگور یا ریچارد نام داشته است. متأسفانه هیچ یادداشتی روی تابوت او وجود ندارد.
نرلیخ می گوید: این فقط یک مورد است. اما از آنجایی که می دانیم مرگ نوزادان در آن موقع بسیار بالا بوده است، مشاهدات ما ممکن است اثر مهمی روی بازسازیِ زندگیِ نوزادان حتی در طبقاتِ اجتماعی بالاتر ایفا نماید.
منبع: Science Alert
ترجمه: سایت خبرنگاران
منبع: فرادید