گوشت مصنوعی و آزمایشگاهی؛ آغاز یک صنعت عجیب و غریب! - فروشگاه های میهن

گوشتی که در آزمایشگاه فراوری می گردد

گوشت کشت شده، گوشت آزمایشگاهی یا گوشت مصنوعی، محصولی است که با پرورش سلول های زنده و به وسیله کشت آزمایشگاهی، فراوری می گردد. برای تهیه گوشت آزمایشگاهی سلول های زنده را از حیوان موردنظر برداشت نموده و آن را در محیط آزمایشگاه پرورش می دهند تا بدون کشتن حیوان، به یک تکه گوشت دست پیدا نمایند. در این روش با استفاده از یک سلول بنیادین که وظیفه فراوری عضله را بر عهده دارد، از بدن حیوان برداشت شده و به یاری روش های آزمایشگاهی تحریک و تکثیر می گردد. تهیه گوشت مصنوعی برای دانشمندان اصولاً کار ساده ای است، چراکه در عمل تفاوت چندانی با شیوه های کشت و تکثیر آزمایشگاهی سلول های مختلف ندارد؛ شیوه ای که دانشمندان تقریباً از سال 1900 به آن دست پیدانموده اند. اما نکته مهم در این روش این است که برای تهیه این محصول نیازی به دست کاری ژنتیکی نیست و این مسئله می تواند خطرات استفاده از این گوشت ها را کاهش دهد.

آغاز یک صنعت عجیب وغریب

برای اولین بار در سال 2013 یک کمپانی هلندی گوشت مصنوعی را ساخت و در همین سال نخستین همبرگر مصنوعی را هم فراوری کرد. البته محصول نهایی خشک بود و چربی بسیار کمی داشت. اما کوشش ها درزمینهٔ فراوری گوشت مصنوعی متوقف نشد. پیش بینی می گردد تا سال 2021 این محصول به فراوری انبوه رسیده و حتی تا سال 2040 جایگزین صنعت دام پروری گردد. اما این محصول برای این که در دسترس مردم قرار بگیرد موانع مختلفی پیش رو دارد. مشکل اصلی در فراوری این نوع از گوشت، چالش هایی بر سر راه فراوری یک مزه مناسب و هزینه های بالای فراوری است. فراوری یک تکه همبرگر مصنوعی در سال 2013 حدود 300 هزار دلار بود که کیفیت لازم را هم نداشت. فراوری 120 گرم از این گوشت در سال 2018 هم حدود 600 دلار هزینه داشت. اما در مجموع می توان امید داشت که هزینه فراوری این گوشت به مرورزمان کاهش پیدا کند. دراین بین دانشمندان در حال کوشش اند تا با استفاده از ترکیبات خاصی از اسیدهای چرب و سایر یافته های بافت شناسی، موادی را وارد این محصول نمایند که مزه گوشت را هرچه بیشتر به گوشت واقعی نزدیک کند.

در این زمینه بخوانید:

گوشت خواری کره زمین را گرم تر و آسیب پذیر تر می نماید؟ در مذمت گوشت!

صنعتی در خدمت محیط زیست

شاید باورکردنی نباشد اما بخش بزرگی از گرمایش زمین به خاطر دامداری ها است. طبق آمار سازمان جهانی غذا حدود 18درصد از گازهای گلخانه ای را دام پروری ها و گاوداری ها فراوری می نمایند. فضولات گاوها با فراوری گاز گلخانه ای، به خصوص گاز متان، تأثیر مهمی در گرم شدن کره زمین دارد. اما آسیب های صنعت دامداری به این مسئله محدود نمی گردد. تغذیه دام ها و تأمین خوراک آن ها هم باعث ایجاد آسیب هایی در محیط زیست می گردد. درهرحال دام پروری یکی از صنایع آلوده نمایند محیط زیست است و کوشش برای فراوری گوشت آزمایشگاهی می تواند بخش بزرگی از این آلودگی ها را کنترل کند. بعلاوه فراوری گوشت در آزمایشگاه می تواند به اختلاف همیشگی که در سال های اخیر بین علاقه مندان به مصرف گوشت و گیاهخواران شکل گرفته است، سرانجام دهد و فعالان حقوق حیوانات را هم راضی نگه دارد.

دامداران ورشکسته می شوند؟

گوشت مصنوعی مانند هر پدیده نوظهوری مخالفان و موافقان خودش را دارد. مخالفان فراوری این گوشت می گویند که هنوز هیچ آزمایشی سلامت این گوشت را تأیید ننموده است. البته تحقیقات هم می گویند که مردم نسبت به این گوشت بی اعتماد هستند و رغبتی به خوردن آن ندارند و ممکن است که فرهنگ ها و اعتقادات مختلف مصرف این گوشت را به راحتی نپذیرند درنتیجه این محصول می تواند مناقشات زیادی در میان ادیان و فرهنگ های مختلف ایجاد کند. در این میان توسعه این فنّاوری می تواند تهدیدی در راه ورشکستگی صنایع سنتی و روستایی باشد.