سایبرپانک 2077 برخلاف باور افراد حرف های زیادی برای گفتن دارد

به گزارش فروشگاه های میهن، سایبرپانک 2077 از زمان عرضه تا امروز، فقط و فقط مورد انتقادهای شدید و بعضا غیرمنصفانه قرار گرفته است. بله، قسمت اعظمی از انتقادها بجا، متناسب و درست است - از باگ های مختلف و مسائل فنی گرفته تا نحوه تبلیغات سی دی پراجکت رد و عرضه ناقص بازی. با این حال یک انتقاد خاص به بازی وجود دارد که اصلا برایم قابل درک نیست؛ اینکه عده ای می گویند سایبرپانک 2077 هیچ حرفی برای گفتن ندارد.

سایبرپانک 2077 برخلاف باور افراد حرف های زیادی برای گفتن دارد

این انتقاد را بارها از سوی مخاطبان و منتقدان شنیده ایم. نقد و بررسی بسیار تند سایت NPR اساسا می گوید این بازی از نظر مضامین فکری و فلسفی خالی است و سایت یوروگیمر نیز علی رغم تحسین آن به صورت کلی، اعتقاد دارد بیش از حد روی مفاهیم و پیام های سایبرپانک 2077 تمرکز می گردد، اینکه بازی چه حرفی برای گفتن دارد. پاسخ این است که هیچ چیز.

به شخصه فکر می کنم صحبت درباره بیشتر آثار هنری به این شکل درست نیست. تک تک آثار هنری (از جمله بازی های ویدیویی) چه کم و چه زیاد، چه پیچیده و چه کاملا سطحی، حرفی برای گفتن دارند. اما چنین نظراتی درباره سایبرپانک 2077 خیلی عجیب تر به نظر می رسد، چراکه این بازی پیام های خود را در هر گوشه و از ارتفاع تک تک آسمان خراش های نایت سیتی (Night City) فریاد می زند.

احتمالا دلیل انتقاد افراد نسبت به بازی، به تکراری شدن یک سری مضامین کلی بازگردد. طمع بی خاتمه و رویکرد تماما ماتریالیستی ابرکمپانی ها و سوء استفاده آن ها از جامعه بارها و بارها در آثار سایبرپانکی و بازی های ویدیویی مورد بحث قرار گرفته است. از منظر زیبایی شناسی، نایت سیتی به مخلوقات فکر ویلیام گیبسون (Sprawl) و لس آنجلسِ والتر اسکات بی شباهت نیست؛ چشم اندازی از آینده بشریت که خودش بیش از چهار دهه قدمت دارد. از سوی دیگر بازی هایی مثل بایوشاک، جی تی ای، فال اوت و… از سال ها پیش به روش مخصوص خود مشغول انتقاد از نظام سرمایه داری یا همان کاپیتالیسم هستند. گرچه سطح پیروزیت و همچنین صداقت این آثار نیز باهم متفاوت بوده.

با تمام این اوصاف، دیدنی یک شرکت چندین میلیارد دلاری که بازی هایی درباره شکست یا نواقص کاپیتالیسم می سازد، همیشه حس و حال عجیبی به مخاطبان متفکر می دهد. در نتیجه، با قدم زدن در نایت سیتی و دیدن هیبت سرکوب گرانه آسمان خراش ها، انسان های پرزرق و برق که دیگر هویتی برایشان نمانده، و بیلبوردهایی که شبانه روزی تلاش دارند طعم های متنوع اما پوچ همه چیز را به شما تحمیل کنند، خیلی آسان می توان سایبرپانک 2077 را تکرار مکررات و اثری با نقدها سطحی از جامعه قلمداد کرد.

توجه: ادامه این مقاله حاوی اسپویل داستان بازی است!

این درست است که نایت سیتی یک شهر سطحی و بی مایه بوده و در آن همه چیز به ظاهر برمی گردد، اما اصلا نباید آن را یک پارودی و کپی بی ارزش از آثار دیگر دانست. شما می توانید با نگاه کردن به افراد متوجه شوید عضو کدام گروه گانگستری در شهر هستند، برای چه شرکتی کار می کنند، یا چه ابزار سایبری در بدن خود دارند. حتی خاطرات افراد ساکن در نایت سیتی هم دیگر جنبه شخصی ندارد و قابلیت ضبط، ویرایش و پاک کردن آن از طریق Braindance ایجاد شده؛ گرچه این تکنولوژی حساس نیز به عنوان یک سرگرمی ارزان در اختیار عوام قرار گرفته است. در نهایت، پیشرفته ترین و خطرناک ترین تکنولوژی روز که در برج آراساکا (Arasaka Tower) پنهان شده، می تواند روح انسان را گرفته و به یک تراشه کوچک منتقل کند.

به عبارت دیگر، دنیای سایبرپانک به افراد اجازه نمی دهد زندگی خصوصی داشته باشند. هرجا که نگاه می کنید، نایت سیتی می خواهد به دنیای درون شما ورود کند و هرچه آنجا قرار گرفته است را به معرض دید عموم بگذارد. در محیطی که حتی خاطرات شما می توانند ویرایش شوند و وجود و شخصیت شما به حالت دیجیتالی درآید، هویت به بحرانی بزرگ تبدیل می گردد. داستان سایبرپانک قصد دارد به این سوال پاسخ دهد که در چنین محیط هولناکی یک انسان به چه کسی تبدیل خواهد شد و به سمت و سویی خواهد رفت؟. این موضوع به وضوح در شخصیت اصلی بازی، V، قابل مشاهده است. V در نیمه ابتدایی بازی قصد دارد برای خودش کسی گردد و از کارهای کوچک و پادویی برای بزرگان شهر دست بکشد. آرزوی او زمانی برآورده می گردد که باید یک سرقت جنون آمیز از برج آراساکا انجام دهد و همان تکنولوژی که روح انسان را به یک تراشه منتقل می کند (Soul-Killer)، از کمپانی آراساکا بدزدد.

V پیروز می گردد سرقت را با پیروزیت پشت سر بگذارد اما بابت آن هزینه گزافی پرداخت می کند. جکی، بهترین دوست او همان ابتدا جان خود را از دست می دهد و خودش نیز از طریق دکستر ده شان کشته می گردد. گرچه در اینجا همان تراشه ای که روح جانی سیلورهند را در خود داشت، V را به زندگی بازمی گرداند. جانی اهداف کاملا شخصی و مخربی دارد اما باید میزبان خود را زنده نگه دارد و آرام آرام جسم او را تسخیر کند.

یک الگوریتم دیجیتالی که از طریق بزرگترین کمپانی نایت سیتی ساخته شده، کم کم شخصیت کاراکتر اصلی بازی را پاک می کند تا خودش جای او را بگیرد؛ این، یک استعاره ظریف از اوضاع فعلی جوامع بشری و خلا بزرگی که تکنولوژی های نو در ما ایجاد کرده نیست. اما این تنها سنگ بنای سایبرپانک 2077 برای اکتشاف هویت در مواجهه با شهری است که مدام قصد دارد ساکنین خود را به جسم هایی توخالی و مصرف گرا تبدیل کند. در نایت سیتی تک تک افراد برای یافتن پناهگاه، معنا برای زندگی، و یا حتی راه فراری از این چرخه بی خاتمه و توخالی در تقلا هستند؛ پنم (Panam) بعد جدایی از خانواده عشیره ای (Nomad) خود در پی هدف والا و بزرگی است. جودی آلوارز (Judy Alvarez) از زمانی که شهر محل زندگی خانواده اش به خاطر ساخت یک تفرج گاه نابود شد، در پی یک نقطه روشن در زندگی است. حتی تاکمورا (Takemura)، بادیگارد شخصی و وفادار سابو آراساکا (مدیرعامل و موسس آراساکا)، پس از قتل امپراتور احساس پوچی و گم گشتگی دارد و می خواهد عدالت پایمال نگردد.

در غایی ترین حالت ممکن، سایبرپانک داستان اکتشاف خویشتن را روایت می کند - که وقتی تمام هم و غم شما در چرخه سود و قدرت و طمع گیر افتاده باشد، یافتن آن واقعا سخت است. اصلا جای تعجب ندارد که بیشتر انگیزه های V از ابتدا تا اتنهای بازی شخصی و گهگاه خودخواهانه هستند. تقریبا هرگاه V با یک شخصیت دیگر ارتباط برقرار می کند، این ارتباط مثل یک تجارت و معامله می ماند (چه معامله مالی و چه کمک های متقابل). در هر حال یافتن روابطی که ورای تبادلات مادی حرکت کنند، به هیچ وجه ساده نیست.

گروهی از منتقدان وجود دارند که می گویند سایبرپانک 2077 به اندازه لازم حین انتقاد از کاپیتالیسم صریح و مستقیم صحبت نمی کند. اما ژانر سایبرپانکی هیچ گاه بیش از حد سرراست و ساده نبوده است. درحالی که این ژانر اغلب به داستان شورشیان و افراد بیگانه با جامعه فاسد آینده می پردازد، در بیشتر داستان های سایبرپانکی نیروهای غالب بر جامعه در نهایت پیروز می شوند. در نتیجه بازی نو سی دی پراجکت رد بیش از آنکه بخواهد به مبارزه با کاپیتالیسم بپردازد، سعی دارد به مخاطب بفهماند ایستادن در مقابل کاپیتالیسم چقدر سخت است زیرا هر گلوله ای که به سمت آن پرتاب کنید را با زرق و برق بیشتری به خودتان می فروشد.

سایبرپانک 2077 به زیبایی هرچه تمام تر عبث بودن و سرنوشت نافرجام این نبرد نابرابر را به تصویر می کشد. یکی از بهترین دیالوگ های تمام بازی (باور کنید این بازی پر از دیالوگ های ناب است!) زمانی رخ می دهد که V و تاکمورا مشغول بررسی یکی از پایگاه های آراساکا هستند. همچنان که این دو منتظر فرا رسیدن تاریکی شب هستند، تاکمورا متوجه حضور یک گربه روی نرده کناری می گردد - احتمالا آخرین گربه ای که هنوز دمش را روی کول خود نگذاشته و نایت سیتی را ترک نکرده است. تاکمورا نمی داند آیا این یک گربه است یا باکنوکو (Bakenoko)؛ به گفته او باکنوکوها ارواحی هستند که می توانند مردگان را به دنیای زندگان بازگردانند. در همین لحظه، جانی سیلورهند نیز وارد صحنه می گردد و کنار گربه دراز می کشد.

در ادامه V و تاکمورا درباره کودکی خود و نحوه بزرگ شدنشان می گویند و مرد وفادار ژاپنی داستان تبدیل شدنش به بادیگارد اختصاصی موسس آراساکا را روایت می کند. وی سپس احساس می کند V دارد او را مورد قضاوت قرار می دهد، چراکه او محافظ یکی از شیطانی ترین چهره های نایت سیتی بوده. تاکمورا می گوید:

تاکمورا کننده یک کارمند ایده آل در نظام سرمایه داری است. باپشت کار، وفادار و سخت کوش، که به خاطر تلاش هایش سهم منصفانه ای دریافت می کند. پول، جایگاه و عزت نفس. استدلال او نیز کاملا آشنا و صدالبته مجذوب کننده به نظر می رسد. با این حال هیچ یک از شاخصه های تحسین برانگیز شخصیتی جلوی سقوط تاکمورا را نگرفت. شاید این نظام او را بالا برده و مزایایی در اختیارش قرار داده که کمتر کسی تجربه می کند. اما او همچنان در خاتمه ماجرا به یک قربانی دیگر کاپیتالیسم تبدیل می گردد - چیزی که دیدنش برای او غیرممکن است. تاکمورا در خاتمه صحبت هایش می گوید:

سایبرپانک 2077 شاید یک اثر ساختارشکن و بنیادین نباشد اما توانسته به خوبی از پس مضامین ژانر خود بربیاید. همچنین، رویکرد سازندگان در به تصویر کشیدن آثار شستشوی مغزی و انسان زدایی کاپیتالیسم بر اشخاص برانگیزنده افکار و احساسات بوده است. ماجراجویی V در نایت سیتی مجذوب کنندهیت های بی شماری دارد اما یکی از بهترین بخش های آن، سراسیمگی مضامین فلسفی بود که توسعه دهنده اش را به بهترین شکل ممکن توصیف می کند.

سی دی پراجکت رد از سال ها پیش خودش را به عنوان یک استودیو بیگانه و جدا از جزیره بزرگان دیگر صنعت معرفی کرده؛ یک استودیو منحصر به فرد لهستانی که توانست یک شکارچی هیولای ناشناخته را به پدیده ای بین المللی و فراموش نشدنی تبدیل نماید. گرچه آن استودیو دیگر مرده است. سی دی پراجکت رد اکنون یکی از بزرگترین استودیوهای بازسازی در دنیا محسوب می گردد که چه بخواهد و چه نخواهد، بخشی از همان سیستمی شده که قصد داشت در سایبرپانک 2077 از آن انتقاد کند. شاید اینکه بازی آخر آن ها بیشتر از همه چیزی روی بحران هویت تمرکز دارد، صرفا یک تصادف جالب توجه نباشد. یا همان طور که جانی سیلورهند می گوید:

منبع: PC Gamer

منبع: دیجیکالا مگ
انتشار: 28 آذر 1400 بروزرسانی: 28 آذر 1400 گردآورنده: mihanshops.ir شناسه مطلب: 1211

به "سایبرپانک 2077 برخلاف باور افراد حرف های زیادی برای گفتن دارد" امتیاز دهید

1 کاربر به "سایبرپانک 2077 برخلاف باور افراد حرف های زیادی برای گفتن دارد" امتیاز داده است | 5 از 5
امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "سایبرپانک 2077 برخلاف باور افراد حرف های زیادی برای گفتن دارد"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید