روانشناسی بالینی چیست و روانشناس بالینی چه می نماید؟
به گزارش فروشگاه های میهن، روانشناسی بالینی یکی از از پرکاربرد ترین حوزه های روانشناسی است که به تشخیص و درمان بیماری های روانی با روش های مخصوص به خود مانند شناخت درمانی و بدون تجویز دارو می پردازد.
روانشناسی بالینی
روانشناسی شامل شاخه های متفاوتی مانند روانشناسی عمومی، روانشناسی صنعتی سازمانی، روانشناسی کودک، روانشناسی بچه ها استثنایی، روانشناسی اجتماعی و روانشناسی بالینی می باشد.
روان شناسی بالینی شاخه ای است که به درک، پیش بینی و درمان نابهنجاری، ناتوانی و آشفتگی های شناختی، هیجانی، زیست شناختی، روان شناختی، اجتماعی و رفتاری یاری می نماید و از عمر آن به عنوان یک رشته تخصصی و مستقل حدود 90 سال می گذرد. تاریخ آن با تکامل روان شناسی مرضی آمیخته است و گذشته آن به زمان انسان اولیه می رسد؛ زمانی که بشر نخستین امراض روانی را پدیده ای ماورءالطبیعه می دانست.
روان شناسی بالینی بزرگترین حوزه در بین حوزه های روان شناسی است و خصوصاً در ایران بیشترین شمار روان شناسان در این رشته کار می نمایند، یعنی رشته ای که سر و کارش با کاربرد اصول روان شناختی در امر تشخیص و درمان مسائل عاطفی و رفتاری مانند بیماری روانی، بزهکاری نوجوانان، اعتیاد، کشمکش های زناشویی و خانوادگی، و سایر مسائل سازگاری است.
روان شناسی بالینی خود دارای چند رشته تخصصی است که از آن میان می توان به سلامت روانی بچه ها، سلامت روانی بزرگسالان، اختلالات هیجانی، سوء مصرف دارو، ناتوانی های یادگیری و روان شناسی سلامت اشاره نمود.
حوزه کاری روانشناسی بالینی
نقش های تعریف شده برای روانشناسی بالینی را می توان ارزیابی و تشخیص، مداخله و درمان، مشاوره، آموزش و نظارت بر کار روان درمانگرها و همچنین پژوهش و مدیریت دانست.
یک روانشناس بالینی با توجه به علاقه و توانایی اش می تواند در هر یک از چهار زمینه زیر به فعالیت بپردازد: کشف ماهیت بیماری های روانی و روش درمان افراد مبتلا (در مواردی این کار با مشارکت روانپزشک انجام می گردد چرا که در مواردی با تجویز دارو فرایند درمان بهتر پیش می رود و تجویز دارو بر عهده روانپزشک می باشد)، روانشناس بالینی برای روان درمانی از رویکردهای متفاوتی مانند رفتار درمانی، روانکاوی، شناخت درمانی و ... استفاده می نماید.
اندازه گیری خصوصیات افراد بوسیله تست های روان شناسی، تحقیق و آزمایش خصوصیات بیماران روانی و کوشش تجربی برای کشف علل، علائم و طرق درمان بیماری ها. روان شناسان معتقدند که آگاهی از تمام این روش ها برای آماده ساختن روان شناسی بالینی ضروری است و روان شناس بدون آشنایی با آن ها نمی تواند به نحو موثری انجام وظیفه نماید.
روان شناس بالینی ممکن است در بیمارستان های روانی، مراکز مشاوره و روان درمانی، زندان ها، بیمارستان ها، مدارس، دانشگاه ها، پرورشگاه ها، کودکستان ها، مراکز نگهداری از سالمندان، کارخانه ها و انواع دیگر موسسات انجام وظیفه کند و با دادگاه های بچه ها یا سازمان های نظارت بر بزهکاران، درمانگاه های بهداشت روانی، نهادهای ویژه با روان پزشکی، ارتباط نزدیک داشته باشد.
در نهایت سر و کار روانشناسان بالینی در بیشتر موارد با افراد یا رفتارهای نابهنجار بوده و از این رو یک روانشناس بالینی برای درمان این نابهنجاری ها ضروری است علاوه بر یک دید جامع نگر، دارای قدرت روحی بالایی باشد.
گروه روانشناسی خبرنگاران
منبع: setare.com